Update vanuit het prachtige Finland!
Door: Yvonne Schutte
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
01 Oktober 2014 | Finland, Järvenpää
Zo, ik vind het wel weer tijd voor een update over mijn verblijf hier in Järvenpää, Finland!
Ik zal meteen maar goed beginnen; Het is hier nog steeds geweldig!
Tuurlijk, je hebt af en toe wel van die momentjes.. dat er een super lief kaartje komt van thuis, of dat ik even een dipje heb. Maar eerlijk, ik heb nog geen moment het idee gehad; laat mij maar weer naar Nederland gaan. Gelukkig maar!
En ik kan nu ook echt wel zeggen dat ik hier gewend ben. Aan de totaal andere mensen, taal, klimaat, eten, cultuur etc.. En natuurlijk aan mijn nieuwe 'huisje' (lees; Kamertje).
Sommige mensen zeiden in Nederland wel eens tegen mij: 'oh Finland. Daar val je niet op met je blonde haar hoor!' Omdat veel Finnen blijkbaar blond zijn.
Maar hier moet ik toch echt even als reactie op geven dat half Finland voor mijn gevoel haar/zijn haar verft!
Knalroze, wit, appeltjesgroen, pimpelpaars, gitzwart, babyblauw, felblauw, of super rood. Echt werkelijk de hele regenboog komt voorbij als je hier over straat of door de school loopt!
Ook vroeg iemand mij naar het eten hier.
Ik moet zeggen, het valt me 100% mee!
Ik (als vegetariër) had gedacht dat het hier, in het land van de duizend meren, voornamelijk bestond uit vis, vis en nog eens vis. En dat vegetariërs hier dus moeilijk te vinden waren. Niets is minder waar! Overal waar je komt kennen ze het woord vegetarisch en is er prima eten.
De mensen die ik spreek op stage zeggen dat het hier algemeen best veel voorkomt. Op stage is het voor mij dan ook top geregeld.
Sabina en ik mogen op stage gratis mee eten in de cafetaria voor de leerlingen. Niemand neemt zijn eigen lunch mee.
Dat gaat als volgt:
11:30 - lunchpauze!
Dit betekent op naar de eet ruimte. Hier eenmaal aangekomen staat er een rij tot buiten de deur.
De leerlingen moeten een soort van 'inchecken' met hun pasje zodat ze weten hoeveel mensen er per dag eten. Dit hoeven wij niet want wij hebben geen leerlingenpas.
Een kwartier later sta je eindelijk binnen. Yes! Dan is de salade bar in zicht.
Dan kom je dus langs de salade bar en mag je zelf salade pakken als je dit wilt. Sabina en ik nemen altijd maar braaf genoeg salade omdat wij nooit kunnen lezen wat het menu van de dag is. Dus stel het is niet te eten, dan hebben we altijd nog salade! Daar is over nagedacht hoor haha.
Weer vijf minuten later kom je bij de bar waar het menu klaarstaat.
Dit zijn drie rijen buffetbakken. Eentje met het menu met gewoon vlees of vis erbij, eentje met het menu maar dan de vegetarische variant, en eentje met het menu in de lactose vrije variant. En dat elke dag!
Door deze uitleg snappen jullie hopelijk waarom ze hier elke dag een heel uur lunchpauze hebben. Je staat namelijk je halve pauze al in de rij!
En ook snap je hierdoor hoe goed ze hier zijn met het rekening houden met diëten. Zelfs mensen die lactose vrij moeten eten, of vegetarisch zijn hebben hier elke dag warme lunch van school!
Omdat dit nogal een groot verschil is met hoe het in Nederland gaat vond ik dat ik het even in mijn reisverslag moest zetten.
Met mijn stage verder gaat het ook prima. Het is nu nog wel erg rommelig doordat mijn stagebegeleider op werkweek is en we over twee weken alweer een week herfstvakantie hebben. Ik hoop dat ik na de herfstvakantie mijn vaste rooster krijg en beter weet waar ik aan toe ben. Maar tot nu toe is het erg leuk!
Wel heel vervelend aan onze stage is, dat de sportlerares er een sport van maakt om zoek te zijn... En dan is ze ook werkelijk nergens te bekennen!
Zij heeft ons rooster en weet wanneer Sabina en ik haar helpen. Ook heeft ze onze Finse telefoonnummers.
Maar toch overkomt het ons bijna elke dag wel een keer dat wij netjes bij het lokaal staan, en het dan na een half uur zoeken blijkt dat ze naar een ander lokaal is gegaan met de klas.
Wij zoeken ons dan rot in de mega school met minstens 10 gebouwen en meerdere sportlokalen.
Dit is voor ons erg vervelend en hierdoor missen wij elke keer halve lessen. Ik wil volgende week dan ook graag een gesprek plannen met deze lerares om even duidelijk te maken dat dit erg vervelend is, en wij graag willen dat ze ons op de hoogte houd als ze van lokaal wisselt of opeens naar een andere les is.
Verder is onze stage heel leuk en doen we leuke dingen.
Vandaag (woensdag) had de school een sportdag. Hier hebben Sabina en ik ook aan meegedaan. De leerlingen konden uit een aantal sporten kiezen wat ze wilden doen en zich van tevoren inschrijven.
Bowlen doet hier blijkbaar ook mee aan de sportdag en dus zijn wij meegegaan naar de bowlinghal.
Dit is een van de weinige sporten die de ernstig gehandicapte jongeren in (elektrische) rolstoelen wel mee kunnen doen. Ik denk daarom dat ze het bij de sportdag hebben gedaan. Er gingen dus ook erg veel mensen in een rolstoel mee.
Ze hebben hier speciale rekken voor mensen in een rolstoel (een soort glijbanen) waar ze de bal op moeten leggen (dit doet de begeleider) en dan kan de jongere hem zelf duwen. Erg mooi systeem!
Ik heb er als het goed is foto's van onder dit reisverslag!
Ook heeft school zelf ook een paar aangepaste bowlingballen die ze meenemen. Deze zijn lichter en hebben grotere gaten voor de vingers. En eentje heeft helemaal geen gaten maar een soort van hengseltje. Hier heb ik helaas geen foto van kunnen maken.
De jongeren zijn nog steeds wel erg verlegen wat betreft hun Engels. Dit is lastig voor ons maar het gaat al wel met kleine stapjes vooruit!
Des te leuker is het dus als een jongere wel spontaan is en met me wilt kletsen.
Een leuk voorbeeldje hiervan. Sabina had vorige week een sportles en ik kwam iets later binnen om alleen te kijken.
Aan het einde van de les kwam er een wat grotere jongen van een jaar of 17 met een verlegen hoofdje, en toch stiekem een lachje op zijn gezicht, zachtjes grinnikend naar me toe gelopen.
Hij stak zijn hand uit en zei stotterend: Ha-lo-ik-ben-Sas-ka!
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, en voordat ik iets kon zeggen draaide hij zich om, sprong een rondje in de lucht, klapte in zijn handen en maakte schreeuw geluiden van blijheid.
Hij had dit Nederlandse zinnetje eerder in de les van Sabina geleerd.
Dit is dus duidelijk een jongere met een verstandelijke beperking, maar hij is erg slim en had het goed onthouden!
Momentjes zoals deze maken mijn hele dag meteen een geslaagde dag!
Die lach op zijn gezicht in combinatie met zijn trotse vreugde dansje, was goud waard!
Groetjes uit Finland!
Ik zal meteen maar goed beginnen; Het is hier nog steeds geweldig!
Tuurlijk, je hebt af en toe wel van die momentjes.. dat er een super lief kaartje komt van thuis, of dat ik even een dipje heb. Maar eerlijk, ik heb nog geen moment het idee gehad; laat mij maar weer naar Nederland gaan. Gelukkig maar!
En ik kan nu ook echt wel zeggen dat ik hier gewend ben. Aan de totaal andere mensen, taal, klimaat, eten, cultuur etc.. En natuurlijk aan mijn nieuwe 'huisje' (lees; Kamertje).
Sommige mensen zeiden in Nederland wel eens tegen mij: 'oh Finland. Daar val je niet op met je blonde haar hoor!' Omdat veel Finnen blijkbaar blond zijn.
Maar hier moet ik toch echt even als reactie op geven dat half Finland voor mijn gevoel haar/zijn haar verft!
Knalroze, wit, appeltjesgroen, pimpelpaars, gitzwart, babyblauw, felblauw, of super rood. Echt werkelijk de hele regenboog komt voorbij als je hier over straat of door de school loopt!
Ook vroeg iemand mij naar het eten hier.
Ik moet zeggen, het valt me 100% mee!
Ik (als vegetariër) had gedacht dat het hier, in het land van de duizend meren, voornamelijk bestond uit vis, vis en nog eens vis. En dat vegetariërs hier dus moeilijk te vinden waren. Niets is minder waar! Overal waar je komt kennen ze het woord vegetarisch en is er prima eten.
De mensen die ik spreek op stage zeggen dat het hier algemeen best veel voorkomt. Op stage is het voor mij dan ook top geregeld.
Sabina en ik mogen op stage gratis mee eten in de cafetaria voor de leerlingen. Niemand neemt zijn eigen lunch mee.
Dat gaat als volgt:
11:30 - lunchpauze!
Dit betekent op naar de eet ruimte. Hier eenmaal aangekomen staat er een rij tot buiten de deur.
De leerlingen moeten een soort van 'inchecken' met hun pasje zodat ze weten hoeveel mensen er per dag eten. Dit hoeven wij niet want wij hebben geen leerlingenpas.
Een kwartier later sta je eindelijk binnen. Yes! Dan is de salade bar in zicht.
Dan kom je dus langs de salade bar en mag je zelf salade pakken als je dit wilt. Sabina en ik nemen altijd maar braaf genoeg salade omdat wij nooit kunnen lezen wat het menu van de dag is. Dus stel het is niet te eten, dan hebben we altijd nog salade! Daar is over nagedacht hoor haha.
Weer vijf minuten later kom je bij de bar waar het menu klaarstaat.
Dit zijn drie rijen buffetbakken. Eentje met het menu met gewoon vlees of vis erbij, eentje met het menu maar dan de vegetarische variant, en eentje met het menu in de lactose vrije variant. En dat elke dag!
Door deze uitleg snappen jullie hopelijk waarom ze hier elke dag een heel uur lunchpauze hebben. Je staat namelijk je halve pauze al in de rij!
En ook snap je hierdoor hoe goed ze hier zijn met het rekening houden met diëten. Zelfs mensen die lactose vrij moeten eten, of vegetarisch zijn hebben hier elke dag warme lunch van school!
Omdat dit nogal een groot verschil is met hoe het in Nederland gaat vond ik dat ik het even in mijn reisverslag moest zetten.
Met mijn stage verder gaat het ook prima. Het is nu nog wel erg rommelig doordat mijn stagebegeleider op werkweek is en we over twee weken alweer een week herfstvakantie hebben. Ik hoop dat ik na de herfstvakantie mijn vaste rooster krijg en beter weet waar ik aan toe ben. Maar tot nu toe is het erg leuk!
Wel heel vervelend aan onze stage is, dat de sportlerares er een sport van maakt om zoek te zijn... En dan is ze ook werkelijk nergens te bekennen!
Zij heeft ons rooster en weet wanneer Sabina en ik haar helpen. Ook heeft ze onze Finse telefoonnummers.
Maar toch overkomt het ons bijna elke dag wel een keer dat wij netjes bij het lokaal staan, en het dan na een half uur zoeken blijkt dat ze naar een ander lokaal is gegaan met de klas.
Wij zoeken ons dan rot in de mega school met minstens 10 gebouwen en meerdere sportlokalen.
Dit is voor ons erg vervelend en hierdoor missen wij elke keer halve lessen. Ik wil volgende week dan ook graag een gesprek plannen met deze lerares om even duidelijk te maken dat dit erg vervelend is, en wij graag willen dat ze ons op de hoogte houd als ze van lokaal wisselt of opeens naar een andere les is.
Verder is onze stage heel leuk en doen we leuke dingen.
Vandaag (woensdag) had de school een sportdag. Hier hebben Sabina en ik ook aan meegedaan. De leerlingen konden uit een aantal sporten kiezen wat ze wilden doen en zich van tevoren inschrijven.
Bowlen doet hier blijkbaar ook mee aan de sportdag en dus zijn wij meegegaan naar de bowlinghal.
Dit is een van de weinige sporten die de ernstig gehandicapte jongeren in (elektrische) rolstoelen wel mee kunnen doen. Ik denk daarom dat ze het bij de sportdag hebben gedaan. Er gingen dus ook erg veel mensen in een rolstoel mee.
Ze hebben hier speciale rekken voor mensen in een rolstoel (een soort glijbanen) waar ze de bal op moeten leggen (dit doet de begeleider) en dan kan de jongere hem zelf duwen. Erg mooi systeem!
Ik heb er als het goed is foto's van onder dit reisverslag!
Ook heeft school zelf ook een paar aangepaste bowlingballen die ze meenemen. Deze zijn lichter en hebben grotere gaten voor de vingers. En eentje heeft helemaal geen gaten maar een soort van hengseltje. Hier heb ik helaas geen foto van kunnen maken.
De jongeren zijn nog steeds wel erg verlegen wat betreft hun Engels. Dit is lastig voor ons maar het gaat al wel met kleine stapjes vooruit!
Des te leuker is het dus als een jongere wel spontaan is en met me wilt kletsen.
Een leuk voorbeeldje hiervan. Sabina had vorige week een sportles en ik kwam iets later binnen om alleen te kijken.
Aan het einde van de les kwam er een wat grotere jongen van een jaar of 17 met een verlegen hoofdje, en toch stiekem een lachje op zijn gezicht, zachtjes grinnikend naar me toe gelopen.
Hij stak zijn hand uit en zei stotterend: Ha-lo-ik-ben-Sas-ka!
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, en voordat ik iets kon zeggen draaide hij zich om, sprong een rondje in de lucht, klapte in zijn handen en maakte schreeuw geluiden van blijheid.
Hij had dit Nederlandse zinnetje eerder in de les van Sabina geleerd.
Dit is dus duidelijk een jongere met een verstandelijke beperking, maar hij is erg slim en had het goed onthouden!
Momentjes zoals deze maken mijn hele dag meteen een geslaagde dag!
Die lach op zijn gezicht in combinatie met zijn trotse vreugde dansje, was goud waard!
Groetjes uit Finland!
-
01 Oktober 2014 - 18:48
Marieke:
Hey Yvonne,
met je gedetailleerde verslaglegging geef je een goed beeld van hoe het er daar aan toe gaat; heel leuk!
Het lijkt erop dat je het goed naar je zin hebt. Je stage is nog een beetje inkomen, denk ik? Is het de bedoeling dat je straks ook zelfstandig lessen gaat geven of activiteiten organiseren?
Het zal nu wel snel nog een stukje kouder gaan worden daar; geniet ervan! Want waarschijnlijk zal het wintergevoel wat je daar kunt hebben niet zo snel voorkomen, als je weer in ''Dutchland'' bent ;-)
Heel veel plezier nog, groetjs Marieke -
01 Oktober 2014 - 18:56
Yvonne Schutte:
Hoi Marieke, bedankt! Leuk om te horen.
Stage is inderdaad nu nog een beetje inkomen en vooral meekijken, bij Engels geven wij al wel presentaties over Holland. Dat is al erg leuk.
Na de herfstvakantie zal ik (soms alleen, soms samen met Sabina) zeker lessen gaan geven die wij zelf in elkaar mogen zetten. En bij de sportlessen kunnen we ideaal activiteiten, spellen en sport gaan geven! Haha ja het gaat hier elke week een beetje harder met de kou! Laat de sneeuw maar komen! Groetjes daar! -
01 Oktober 2014 - 19:58
Joke:
Fijn dat het goed gaat!
Superleuk blog geschreven hoor! ik krijg er beeld bij :)
Heel trots op jou! Je doet het allemaal maar !
Toppie XXX -
02 Oktober 2014 - 11:45
Yvonne Schutte:
Thanks mam! Dikke kus voor jullie daar! X
-
02 Oktober 2014 - 19:22
Opa En Oma :
Dag Yvonne,
Met je uitgebreide verslag, krijgen we een idee hoe je het daar maakt. Heel fijn ,dat je het zo naar je zin hebt. En wat een ervaringen doe je allemaal niet op. En echt heel knap ,hoe je met dit alles omgaat.
Grotjes van ons. -
02 Oktober 2014 - 19:25
Yvonne Schutte:
Hoi Opa en Oma,
Bedankt! Groetjes terug! -
06 Oktober 2014 - 16:19
Inge Smith:
Hoi Yvonne,
Wat een leuk en sprankelend verslag, het is net of wij er bij zijn. Leuk hoor!
Wat flauw van die lerares dat ze steeds niet te vinden is, hopelijk gaat dat straks ook wat beter.
Heb je volgende week ook een week vakantie?
En staat het adres waar je woont ook ergens, kan ik ff een kaartje sturen.
Heel veel succes met alles en geniet ervan!
Lieve groetjes van ons allemaal, Inge -
06 Oktober 2014 - 16:35
Yvonne Schutte:
Hoi Inge,
Ja volgende week is het herfstvakantie hier. En omdat ik op een school werk heb ik dus ook lekker vakantie!
Ik denk dat het wel goed gaat komen met de sportlessen. Heeft even tijd nodig.
Bedankt! Genieten lukt zeker!
Mijn adres voor een kaartje is;
Yvonne Schutte
Seurakuntaopisto
Järvenpääntie 640
04400 Järvenpää
Finland
Groetjes terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
