Eerste stage dag gehad!

Zo, hier is dan eindelijk een bericht met meer duidelijkheid over mijn stage!
Ik kan me goed voorstellen dat het voor de mensen die mijn reisverslagen lezen, heel lastig is om te snappen wat ik nou eigenlijk echt doe hier in Finland. Dat kan ik jullie nu vertellen.
Ik zal proberen het zo duidelijk mogelijk uit te leggen hier op papier, aangezien ik het toch makkelijker vind om het gewoon te vertellen aan iemand.

Vandaag (maandag) was mijn eerste stagedag dan toch echt na bijna twee weken heerlijk vakantie te hebben gehad.
Dat was even gek! De wekker ging vroeg en het was nog erg koud onderweg. Het gaat nu erg hard met de kou en ik kan niet meer zonder mijn jas. Mijn stage is ongeveer een kwartier fietsen dus dat is lekker dichtbij!

Ik loop nu stage op het middelbaar speciaal onderwijs.
Ik ga hier voornamelijk helpen bij het geven en begeleiden van de Engels en Sport lessen.
Sabina (mijn klasgenoot die in Helsinki woont voor stage) doet haar stage nu al een maand op deze school en ook de vakken Sport en Engels. Het is voor ons allebei erg leuk en handig dat wij vanaf nu samen stagelopen! Zij deed tot nu toe alles alleen en dat is soms best pittig op zo'n mega grote school het een beetje in je eentje moeten vinden en jezelf moeten redden.
Ja want de school is echt groot. Het bestaat uit tien gebouwen! In een van de tien gebouwen wonen ook jongeren die een ergere handicap hebben (veel in een rolstoel en met zorgvraag) en ver weg wonen. Dit maakt het voor hen een stuk makkelijker om naar school te gaan.
De rest van de gebouwen is een en al school en lokalen. Er zitten ongeveer 600 leerlingen op deze school, maar ik geloof het zo als het er wat meer zijn.

Dit special middelbaar onderwijs is wel heel anders dan in Nederland. Hier zitten alle doelgroepen bij elkaar op een school en door elkaar in klassen.
Er zijn bijvoorbeeld heel veel leerlingen met gedragsproblemen maar ook mensen met het downsyndroom, autisme, of zijn (bijna) blind, en sommige zijn ernstiger gehandicapt en zitten in een (elektrische) rolstoel of hebben andere hulpmiddelen zoals met lopen.
De leeftijd van de jongeren varieert van ongeveer 16 tot en met 20 denk ik.
Het is middelbaar onderwijs maar sommige klassen zijn ook al echt aan het leren om bijvoorbeeld een soort van koks assistent te gaan worden. Dan moeten zij bij een Engelse les oefeningen maken van foto's van keuken voorwerpen en die vertalen naar het Engels. Op deze manier sluiten de lessen erg goed aan op de leerlingen en hun interesses.

Als het een normale basis klas is die nog niet ergens voor aan het leren zijn doen we ook leuke dingen onder de lessen. Concentratie is meestal niet zo hun ding dus maken we het wat aantrekkelijker (;
Onder Engels maken we bijvoorbeeld een kring en gooien we over met een pittezakje. Wie het pittezakje in handen heeft moet in het Engels iets zeggen wat hij/zij in het lokaal ziet. Hierdoor hebben ze lol en leren ze aandachtiger. En zo zijn er nog veel meer manieren waarop ze les krijgen.

Sport heb ik nog niet echt meegemaakt. Maar wat ik van Sabina hoor is dat wij een aantal keren per week zelf een les mogen uitvoeren dus dat lijkt mij erg leuk. Ze gaan soms ook naar het atletiekveld, voetbalveld of de tennisbaan achter de school. Ook gaan ze af en toe eens naar bijvoorbeeld een midgetgolf baan in de buurt. Ik ben benieuwd hoe zulke uitstapjes en de lessen gaan!

Het is bijzonder om te zien dat de jongeren met gedragsproblemen (zonder lichamelijk handicap) en de ernstig gehandicapten zo mooi en goed met elkaar omgaan. Dat was iets wat mij meteen opviel; je bent zoals je bent en iedereen doet normaal tegen elkaar.

De aanpassingen hier zijn erg goed geregeld. Iedere klas heeft altijd alle vakken in een hetzelfde lokaal. Dit maakt dus ook dat het lokaal volledig aan de klas is aangepast en ieereen vaste plekken heeft.
Een jongen met een elektrische rolstoel heeft een ruimer en hoger bureau vooraan de klas. Alle bureaus in de hele school zijn verstelbaar in hoogte en iedereen heeft een luxe bureaustoel.
Elke klas heeft uiteraard een leraar. Maar er is ook altijd nog een onderwijs assistant aanwezig achter in de klas. En de leerlingen die echt lichamelijk ernstiger beperkt zijn hebben zelfs de volledige dag een personal assistant bij zich. Dit is een persoonlijk begeleider die ze helpt in de lessen maar ook met het eten van de lunch en dus echt overal met ze mee gaat. Dat is nogal een verschil met hoe het in Nederland gaat!

De leerlingen hier worden heel erg vrij gelaten door de leraren. Dit is iets wat ik persoonlijk echt heel apart vind. De mobieltjes komen om de seconde tevoorschijn, en eten en drinken mag wanneer je wilt. Het wordt niet gecorrigeerd. Dit is iets wat Sabina en ik in onze lessen niet willen, dus ik ben heel benieuwd hoe dat zal gaan.
Werk genoeg met deze jongeren, dat is zeker!
Een nieuwe uitdaging die veel initiatief vraagt van onze kant maar ik heb er onwijs veel zin in!

Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen uitleggen hoe deze school in elkaar zit. Het is toch nog een best lang verhaal geworden zie ik .. sorry daarvoor! (; Ik vind het best lastig om het uit te leggen omdat ik zelf ook nog niet goed weet hoe alles nou in elkaar zit en wat de school nog meer te bieden heeft. Sommige afdelingen ben ik nog nooit geweest en heb ik dus geen idee van.

Ik wil ook nog even zeggen dat ik het erg leuk vind om de reacties te lezen die elke keer maar blijven komen. Via mijn blog, email, een appje of een andere manier. Dat doet me goed en houd Nederland voor mijn gevoel nog een beetje dichtbij (:

Pff veel getyp later... nu zijn jullie echt weer helemaal up to date!
Groetjes vanuit Finland!